25η Μαρτίου 1821 – Ημέρα Τιμής και Μνήμης

Ευχαριστούμε τις γυναίκες της ελληνικής κοινωνίας που, το 1821, δεν στάθηκαν στη σκιά.
Που χάραξαν τον δικό τους δρόμο προς την Ελευθερία.
Που δεν περίμεναν τις εξελίξεις – τις όρισαν.
Που πολέμησαν με καρδιά, αξιοπρέπεια και ατσάλι την ίδια την ιστορία!

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.
Μαντώ Μαυρογένους.
Καπετάνισσά Ζαμπέτα Κολοκοτρώνη.
Αγγελίνα Νικήταινα.

Γυναίκες από τη Θράκη, όπως η Καπετάνισσά Δόμνα Βισβίκη και η Άννα Λαούπη Τριτζοπούλου.
Γυναίκες από τη Βέροια, όπως η Μαρία Καρατάσου – η θρυλική Καρατάσαινα.
Γυναίκες από τη Νάουσα, όπως η Ζαφειράκαινα.
Γυναίκες από την Κρήτη, όπως η ηρωική Χαρίκλεια Δασκαλάκη (Μονή Αρκαδίου).

Μεσολογγίτισσες – έκαναν ηρωική είσοδο στην πιο ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου.
Σε μια άνιση μάχη, ένα βράδυ Σαββάτου, παραμονή της Κυριακής των Βαΐων.

Μανιάτισσες, όπως η Πανωραία Βοζίκη. Στη Μάνη, το 1826, από τους 1.500 αμυνόμενους, οι 1.000 ήταν γυναίκες.
Με δρεπάνια στα χέρια, έριξαν τον εχθρό στη θάλασσα.

Σουλιώτισσες – Μόσχω Τζαβέλλα, Δέσπω Μπότση, Ελένη Μπότσαρη. Κράτησαν τη ζωή με τα χέρια ματωμένα.
Και όταν δεν άντεχαν άλλο, πήραν τα παιδιά τους και ρίχτηκαν με αξιοπρέπεια στο τίποτα.
Για να γεννηθεί το πάντα.

Φαναριώτισσες – με πέννα, με λόγο, με δράση.

Όλες οι παραπάνω – και τόσες άλλες:

• βοήθησαν οικονομικά
• πήραν μέρος σε μάχες και πολιορκίες
• οργάνωσαν στρατεύματα
• φρόντισαν την τροφοδοσία των αγωνιστών
• περιέθαλψαν αρρώστους και τραυματίες
• ηγήθηκαν του στρατού και του στόλου
• έγραψαν επιστολές και επηρέασαν γυναίκες του εξωτερικού
• πίστεψαν στο φως, ακόμα κι όταν όλα έδειχναν σκοτεινά

Αυτές οι γυναίκες οργάνωσαν, θυσίασαν, φρόντισαν, ηγήθηκαν.
Για να πεθάνουν ελεύθερες και Όχι να ζήσουν σκλάβες.

Και εκείνοι στάθηκαν δίπλα.
Με τη σπάθα στο ένα χέρι και την ευχή της μάνας στο άλλο.

Ο Κολοκοτρώνης.
Ο Ανδρούτσος.
Ο Μπότσαρης.
Ο Κανάρης.
Ο Διάκος.
Ο Καραϊσκάκης.
Ο Αναγνωσταράς.
Ο Γιατράκος.
Ο Μαυρομιχάλης.
Ο Παπαφλέσσας.
Ο Δυοβουνιώτης.
Ο Πανουργιάς.
Ο Μιαούλης.
Ο Τζαβέλας.
Οι οπλαρχηγοί της Μακεδονίας: Βούλγαρης, Ολύμπιος, Φαρμάκης, Καρατάσος, Μαυροβουνιώτης…

Όλοι τους – άνθρωποι. Όχι θεοί.
Άνθρωποι με πληγές, φόβο, κόπωση.
Άνθρωποι που έσφιξαν τη γροθιά, όχι για να τιμωρήσουν…
αλλά για να σπάσουν τα δεσμά.

Και στο τέλος;
Δεν ήταν ούτε οι άνδρες μόνοι τους.
Ούτε οι γυναίκες μόνες τους.

Ήταν όλοι μαζί.
Ένα σώμα.
Μια φωνή.
Μια λέξη:

Ελευθερία.

«Ελευθερία ή Θάνατος», σε λευκές και γαλάζιες γραμμές αποτυπωμένο.

Σας ευχαριστούμε που βοηθήσατε να ελευθερωθεί η Ελλάδα μας το 1821,
για να μπορούμε όλοι εμείς σήμερα να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας
με ασφάλεια. Με φως.
Με δικαίωμα στο όνειρο.

Σήμερα γιορτάζουμε εσάς.
Όλους εσάς.

Αλλά δεν ξεχνάμε.
Γιατί ό,τι ξεχνιέται, πεθαίνει.
Κι η Ελευθερία δεν πρέπει ποτέ να πεθάνει.

Χρόνια Πολλά, Ελλάδα.
Σας ευχαριστούμε.